Mijn eerste dagen in Oeganda!
Door: Vera
Blijf op de hoogte en volg Vera
26 September 2014 | Oeganda, Bujagali
Ki kati!
Ik ben er! Inmiddels alweer mijn derde dag hier, maar het voelt nog steeds heel onwerkelijk. Wat een chaos hier!
Na een lange reis met veel vertraging, ben ik uiteindelijk 's ochtends vroeg aangekomen in het guesthouse. Ik heb er voor gekozen om eerst in een 2-persoonskamer te slapen, zodat ik rustig een beetje kan wennen hier; dat is wel nodig! Het guesthouse is erg primitief; er is alleen koud water (en dus ook alleen een koude douche!), er zijn drie wc's (een compostwc binnen -wat een lucht als die wc-bril niet dicht is!!!- en twee wc's buiten), en de stroom valt om de haverklap uit.
Woensdag heb ik een rondleiding gehad door Mukono (het stadje waar ook het guesthouse is) van een van de jongens van het guesthouse.
Ik werd door heel wat kinderen nageroepen en gezwaaid; mzungu, hi mzungu!! (=blanke). Ook in Mukono is het een drukte van jewelste en loopt en bromt alles door elkaar.
Gelukkig zitten er momenteel nog drie andere Nederlandse meiden in het guesthouse; twee andere coassistenten en een studente International Bussiness Management. Ik heb van hen al het een en ander gehoord, wel fijn om ervaringen uit te kunnen wisselen.
Aangezien de IBM-studente hier weinig te doen heeft en haar weekend op woensdag al begon, wilde ze graag een paar dagen op pad. Aangezien het hier bij het guesthouse niet heel veel bijzonders is, heb ik besloten om met haar mee te gaan naar de Nile River Explorers; een soort campsite waar je lekker kunt relaxen en genieten van het mooie uitzicht. Nog een pluspunt is dat daar een warme douche is. Raar eigenlijk, dat ik nu naar dat soort dingen verlang.
We zijn ruim 2,5 uur onderweg geweest. Eerst met de matatu (taxi) naar Jinja, en vanaf Jinja verder met de boda boda naar Nile River Explorers.
De rit hier naar toe was op zich al een heel avontuur. Ik heb mijn ogen uitgekeken! In de matatu zat naast mij jonge vrouw met een schattig klein kindje, én een kip! De kip, gewikkeld in een plastic zak, stak alleen met zijn hoofd nog uit en slaakte af en toe een kreet als hij een tas op zijn kop kreeg. Meer dood dan levend, als je het mij vraagt. Halverwege de rit werd er voor de zoveelste keer gestopt, dit keer om inzittenden te verkopen aan een andere taxi. Bizar! Twee vrouwen moesten uitstappen en na even onderhandelen werd een van de vrouwen verkocht aan een andere taxichauffeur. Ik hoorde van Miranda dat blanken over het algemeen ook erg populair zijn om te verkopen; gelukkig is dat ons dit keer bespaard. In Jinja, een grote, drukke stad, zijn we overgestapt op de boda boda. Eigenlijk wilde ik dit vervoer zoveel mogelijk vermijden, aangezien hier veel verkeersongelukken mee gebeuren. Maar zonder boda boda kom je niet bij de Nile River Explorers. Op zich ging de rit op de boda boda prima, totdat ik door een hobbel mijn slipper verloor. We keerden om en ik mocht mijn slipper pakken, maar de verloren tijd werd dubbel en dwars ingehaald! De tranen stroomden over mijn wangen van de wind, poeh. Uiteindelijk kwamen we zo'n 15 minuten later hier aan.
Gistermiddag hebben we vooral lekker rustig aan gedaan; gelezen en gehangen in de hangmat en even gezwommen in de Nijl.
Na een nacht goed geslapen te hebben, ben ik vanochtend om half 10 maar eens opgestaan. Vanochtend ontbeten met een bak yoghurt met banaan en muesli, heerlijk! (het eten valt me tot nu toe nog erg mee, best wel westers!)
We hebben besloten dat we zo een eindje gaan wandelen en hier eens wat rond gaan kijken in de buurt. Er schijnt hier verderop ook een dorpje te zijn, ben benieuwd!
Zondagavond komt Charles, mijn contactpersoon, naar het guesthouse om het een en ander af te spreken over mijn coschappen in het ziekenhuis. Het ziekenhuis, Kawolo General Hospital in Lugazi, is nog zo'n 45 minuten rijden vanaf Mukono. Ik dacht dat er dagelijks een busje zou rijden, maar niet dus! Ik moet zelf in een matatu stappen en zorgen dat ik bij het ziekenhuis kom. Best spannend!
Er is ook nog een ziekenhuis in Mukono, Mukono Health Center, waar ik ook naar toe mocht. Ik moet maar eens even gaan bedenken wat ik precies wil gaan doen, maar vooralsnog begin ik maandag in het Kawolo Hospital.
Tot zover deze update! We zullen nu eens op pad gaan en kijken wat hier in de buurt is.
Liefs! xxxx
Ik ben er! Inmiddels alweer mijn derde dag hier, maar het voelt nog steeds heel onwerkelijk. Wat een chaos hier!
Na een lange reis met veel vertraging, ben ik uiteindelijk 's ochtends vroeg aangekomen in het guesthouse. Ik heb er voor gekozen om eerst in een 2-persoonskamer te slapen, zodat ik rustig een beetje kan wennen hier; dat is wel nodig! Het guesthouse is erg primitief; er is alleen koud water (en dus ook alleen een koude douche!), er zijn drie wc's (een compostwc binnen -wat een lucht als die wc-bril niet dicht is!!!- en twee wc's buiten), en de stroom valt om de haverklap uit.
Woensdag heb ik een rondleiding gehad door Mukono (het stadje waar ook het guesthouse is) van een van de jongens van het guesthouse.
Ik werd door heel wat kinderen nageroepen en gezwaaid; mzungu, hi mzungu!! (=blanke). Ook in Mukono is het een drukte van jewelste en loopt en bromt alles door elkaar.
Gelukkig zitten er momenteel nog drie andere Nederlandse meiden in het guesthouse; twee andere coassistenten en een studente International Bussiness Management. Ik heb van hen al het een en ander gehoord, wel fijn om ervaringen uit te kunnen wisselen.
Aangezien de IBM-studente hier weinig te doen heeft en haar weekend op woensdag al begon, wilde ze graag een paar dagen op pad. Aangezien het hier bij het guesthouse niet heel veel bijzonders is, heb ik besloten om met haar mee te gaan naar de Nile River Explorers; een soort campsite waar je lekker kunt relaxen en genieten van het mooie uitzicht. Nog een pluspunt is dat daar een warme douche is. Raar eigenlijk, dat ik nu naar dat soort dingen verlang.
We zijn ruim 2,5 uur onderweg geweest. Eerst met de matatu (taxi) naar Jinja, en vanaf Jinja verder met de boda boda naar Nile River Explorers.
De rit hier naar toe was op zich al een heel avontuur. Ik heb mijn ogen uitgekeken! In de matatu zat naast mij jonge vrouw met een schattig klein kindje, én een kip! De kip, gewikkeld in een plastic zak, stak alleen met zijn hoofd nog uit en slaakte af en toe een kreet als hij een tas op zijn kop kreeg. Meer dood dan levend, als je het mij vraagt. Halverwege de rit werd er voor de zoveelste keer gestopt, dit keer om inzittenden te verkopen aan een andere taxi. Bizar! Twee vrouwen moesten uitstappen en na even onderhandelen werd een van de vrouwen verkocht aan een andere taxichauffeur. Ik hoorde van Miranda dat blanken over het algemeen ook erg populair zijn om te verkopen; gelukkig is dat ons dit keer bespaard. In Jinja, een grote, drukke stad, zijn we overgestapt op de boda boda. Eigenlijk wilde ik dit vervoer zoveel mogelijk vermijden, aangezien hier veel verkeersongelukken mee gebeuren. Maar zonder boda boda kom je niet bij de Nile River Explorers. Op zich ging de rit op de boda boda prima, totdat ik door een hobbel mijn slipper verloor. We keerden om en ik mocht mijn slipper pakken, maar de verloren tijd werd dubbel en dwars ingehaald! De tranen stroomden over mijn wangen van de wind, poeh. Uiteindelijk kwamen we zo'n 15 minuten later hier aan.
Gistermiddag hebben we vooral lekker rustig aan gedaan; gelezen en gehangen in de hangmat en even gezwommen in de Nijl.
Na een nacht goed geslapen te hebben, ben ik vanochtend om half 10 maar eens opgestaan. Vanochtend ontbeten met een bak yoghurt met banaan en muesli, heerlijk! (het eten valt me tot nu toe nog erg mee, best wel westers!)
We hebben besloten dat we zo een eindje gaan wandelen en hier eens wat rond gaan kijken in de buurt. Er schijnt hier verderop ook een dorpje te zijn, ben benieuwd!
Zondagavond komt Charles, mijn contactpersoon, naar het guesthouse om het een en ander af te spreken over mijn coschappen in het ziekenhuis. Het ziekenhuis, Kawolo General Hospital in Lugazi, is nog zo'n 45 minuten rijden vanaf Mukono. Ik dacht dat er dagelijks een busje zou rijden, maar niet dus! Ik moet zelf in een matatu stappen en zorgen dat ik bij het ziekenhuis kom. Best spannend!
Er is ook nog een ziekenhuis in Mukono, Mukono Health Center, waar ik ook naar toe mocht. Ik moet maar eens even gaan bedenken wat ik precies wil gaan doen, maar vooralsnog begin ik maandag in het Kawolo Hospital.
Tot zover deze update! We zullen nu eens op pad gaan en kijken wat hier in de buurt is.
Liefs! xxxx
-
26 September 2014 - 11:48
Vrijhofhofjes:
Wat schrijf je prachtig en beeldend Vera.... in gedachten zit ik bij jou in de matatu en zie ik moeder, kind en kip helemaal voor me. En zwemmen in de Nijl, wauw.... pas je wel op voor grote en kleine dieren?
Fijn voor je dat je van andere Nederlanders tips krijgt, zal vast zeer welkom zijn.
Geniet nog maar even bij Nile River Explorers, zodat je maandag goed uitgerust aan je nieuwe uitdaging kunt beginnen!
Knuffelkus vanuit een druilerig Steenwijk.
-
26 September 2014 - 12:10
Diny Hoving:
Hallo Vera ,even een kort mailtje uit steenwijk.
Geweldig wat een ervaring het is anders dan hier, maar hopelijk went dat wel.
Ik ben net thuis van de kapper,en vamiddag moet ik naar de soos heel leuk,we gaan bingo doen
het is zogenaamd burendag en een samen een maaltijd nuttigen.
Vera heel veel liefs en pas goed op je zelf Gr. Oma****** -
26 September 2014 - 15:43
Tom En Arja:
Hey Vera,
Zo maak je nog eens wat mee. Dat maken we op uit het uitgebreide en interessante verhaal van jouw eerste dagen in Oeganda.
Benieuwd hoe je je werkzaamheden gaat ervaren.
En hopelijk genoeg tijd om op avontuur te gaan.
Groet en liefs,
Tom en Arja -
26 September 2014 - 19:23
Janine:
Wat fijn om iets van je te horen Veer! Ik begrijp dat het nog erg wennen is, en dat er heel veel ervaringen op je af komen.
Heel veel plezier, en pas goed op jezelf he!
XXX uit Zwolle -
27 September 2014 - 11:21
Peter En Tieneke :
Hai Vera, wat mooi om zo van je te lezen en mee te maken wat je ziet en voelt. Nu al indrukwekkend na zo 'n korte tijd. Fijn dat je eerst kan ontspannen en een beetje wennen en om je heen kijken voordat je dagelijkse leven gaat beginnen. Dat zal ook wel weer een nieuwe wereld voor je zijn. Fijn om je zo te kunnen volgen. De foto's geven helemaal aan hoe het is en zekere als we kunnen zien aan jou hoe je er van geniet. Ga daar mee door. Gr. P&T -
27 September 2014 - 15:36
Sjouke:
Leuk om je zo te "volgen"... veel succes met alles en geniet van de tijd. Zo'n half jaar is zo voorbij. 25 jaar geleden deed ik een stage in Israel, misschien een moderner land, maar zonder internet ;-)
Groeten uit Basel. -
28 September 2014 - 23:27
Lotte:
Leuk dat je direct zo mee laat slepen in ontdekkingsreizen :) De overdaad aan prikkels wen je vast heel snel aan. Geniet van deze unieke ervaring en veel succes in het ziekenhuis de eerste dagen! -
28 September 2014 - 23:27
Lotte:
Leuk dat je direct zo mee laat slepen in ontdekkingsreizen :) De overdaad aan prikkels wen je vast heel snel aan. Geniet van deze unieke ervaring en veel succes in het ziekenhuis de eerste dagen! -
29 September 2014 - 22:37
Jan En Dianne:
Ha Vera, wat heb je al veel meegemaakt, fijn dat je even de tijd had om de omgeving te verkennen. Wat een prachtige vriendjes heb je daar! Ben benieuwd hoe het in het ziekenhuis zal zijn. Veel groetjes uit Etten-Leur.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
